Logeeradres Anne Frank

“U verwacht mij niet…”
In het huis ‘Op den Driest’ woonde in 1941 de joodse familie Kaempfer, die in 1936 uit Duitsland is gevlucht. Zij zijn rond Den Haag terecht gekomen, maar een paar maanden na de Duitse inval worden zij gedwongen dat huis in de kuststreek te verlaten. (De Duitsers waren bang voor spionage). De Kaempfers krijgen 48 uur om hun spullen te pakken en te gaan…
Vader Heinz vindt een afgelegen huisje dat te huur staat in het bosgebied bij Beekbergen, waar hij gaat wonen met zijn vrouw Eva, zijn zoontje Raymond (toen een half jaar oud) en Ray’s grootmoeder en overgrootmoeder. Dit is in de herfst van 1941. Ze beginnen er een soort Bed & Breakfast en in de zomer van 1941 komt een nichtje van de familie Kaempfer er logeren: Sanne Ledermann. En die neemt haar beste vriendin, de eveneens joodse teenager genaamd Anne Frank mee…
Anne schrijft in verschillende brieven naar huis over de schattige baby Ray waar ze veel mee speelt. (Na een paar weken gaat Anne weer terug naar Amsterdam en we weten allemaal, hoe dat verder is gegaan.) In 1942 eindigt deze vreedzame periode in het leven van de Kaempfers abrupt, wanneer de ouders zich realiseren, dat ze hier niet langer veilig zijn. Met hulp van de tuinman Jan Demmink, die werkt op het naastgelegen landgoed Rauwenhul, weten ze onder te duiken.
Ze gaan terug naar het westen. Zes maanden later wordt vader Heinz verraden en naar Westerbork gestuurd. Als Raymond nog geen 3 jaar oud is, valt de Gestapo het huis binnen waar hij dan met zijn moeder ondergedoken zit. De vrouw des huizes zegt, dat ze eerst het gas onder de erwtensoep lager moet zetten en geeft snel de meid in de keuken orders om Raymond over de schutting te zetten. Deze bediende neemt hem mee naar haar eigen huis. De groot- en overgrootmoeder zijn gearresteerd en via Westerbork naar Auschwitz gezonden, waar zij zijn overleden. De kleine Ray woont daarop 3 jaar lang gescheiden van zijn ouders op 7 verschillende adressen!
Heinz is een van de weinigen die kamp Westerbork levend heeft verlaten. Eva heeft Kamp Vught overleefd. Ray wordt in juli 1945 herenigd met zijn beide ouders, die inmiddels natuurlijk volstrekte vreemden voor hem zijn. Hoewel hij eerst niet over de oorlog kan en wil praten, is hij later toch goed terecht gekomen. Na de oorlog is hij gaan studeren, trouwt hij met een Nederlandse vrouw en werkt jarenlang als professor of Molecular Biology and Cancer Research aan de Hebrew University in Jeruzalem. Ze krijgen 3 kinderen.
In 2011 plaatste CODA panelen in Beekbergen met daarop historische wetenswaardigheden. Aan de Koningsweg stond een paneel met bijgaande foto er op van Anne en Sanne, met de kleine Ray. De bewoonster van het huis is op een dag aan het tuinieren, als er een auto afremt. Ze verwacht visite en wenkt de bestuurder dan ook de oprit op. Uit de auto stapt niet de visite, maar een vreemde die zegt: ‘U verwacht mij niet, maar ik ben de zoon van dat jongetje op die foto!’
Zoon Gideon was over uit Israël en had het familiealbum mee met nog meer plaatjes van de logeerpartij van Anne. Hij sprak zelfs nog Nederlands. Later is ook zijn vader Raymond weer op bezoek geweest in Beekbergen.